تکنیک ها و راهکارهایی برای جمع آوری رواناب ها

به گزارش نوای پرنده پارسی، یک متخصص حوزه منابع آب ضمن تشریح راهکارهایی برای جمع آوری رواناب های ناشی از رگبارها در سطح شهرها از بی توجهی بعضی مدیران شهری به تکنیک های روز جهان انتقاد کرد.

کامران داوری متخصص حوزه منابع آب و استاد دانشگاه فردوسی مشهد، در گفت وگو با خبرنگاران، با بیان اینکه به طور معمول هر ساله شاهد وقوع رگبارها و رواناب های ناشی از آنها هستیم، گفت: البته ممکن است هر چند دهه یکبار وقایعی رخ دهد که با احتمالات کمتر و شدت بیشتر منجر به سیل شود.

وی اضافه نمود: سیستم جمع آوری رواناب ها در کشور ما (نیز مانند سایر نقاط جهان) به شکلی طراحی شده که بتواند سیلاب های با شدت تعیین را کنترل کند (معمولاً با دوره وقوع کمتر از 50 سال).

داوری با تاکید بر اینکه بارش های اخیر کم سابقه بوده است، گفت: طبیعی است که این بارش های شدید تبدیل به سیلاب هایی شود که شهروندان را دچار مشکل کند، زیرا سیستم های جمع آوری آب برای شهرها برای این شدت وقوع طراحی نشده اند.

این متخصص حوزه منابع آب همچنین اعلام کرد: در شهرها سطح خاک به وسیله آسفالت، موزائیک و سنگ پوشیده شده و امکان نفوذ آب به حداقل ممکن رسیده است. در چنین شرایطی احتمال تشکیل رواناب و حتی سیل به شدت افزایش پیدا می نماید و پایین دست منطقه را در معرض تهدید ویرانی قرار می دهد.

وی با اشاره به اینکه کشور ما متأسفانه در حوزه جمع آوری رواناب ها دچار یک عقب ماندگی تاریخی است توضیح داد: کشور ما حداقل 60 سال از تکنیک های روز جهان عقب مانده است. سال هاست که در جهان سیستم های جمع آوری رواناب های شهری مبتنی بر مخازن تأخیری و نفوذ دادن شده است که موجب کاهش جدی شدت جریان در پایین دست و در نتیجه کاهش ویرانی های ناشی از آن تا حد قابل توجهی می شود.

داوری تاکید نمود: باید امکان نفوذ آب را به خاک در سطوح شهرها فراهم کنیم تا ضمن ممانعت از آلودگی آب، سهم بیشتری از رگبارها موجب تغذیه آب های زیرزمینی شود.

وی با یادآوری اینکه بر اساس آئین نامه های موجود شهرسازی در ساخت خانه ها حتماً باید چاهی جداگانه از چاه فاضلاب به منظور نفوذ دادن آب باران احداث شود، گفت: چرا شهرداری ها موظف به این امر نشده اند تا در انتهای شیب هر خیابان و کوچه، چاه های نفوذ برای رواناب ها ایجاد نمایند؟ افزون بر اینها ساخت پیاده روهای نفوذپذیر (با ریختن شن زیر بلوک های سیمانی پیاده روها و ایجاد فاصله در بین درزها) راه دیگری برای نفوذ آب به خاک در سطوح شهری است.

وی اضافه نمود: در تکنیک های جدیدتر شهرسازی به جای ایجاد کانال های انتقال آب بتنی از قطعات (بلوک های) پلاستیکی و پوشش های زمین بافت (ژئوتکستایل) استفاده می شود که علاوه بر انتقال آب، امکان ذخیره نمودن آب و نفوذ آن به اعماق زمین را نیز فراهم می نمایند.

داوری با تاکید بر اهمیت جانمایی ساخت و سازهای شهری در جلوگیری از خسارت های ناشی از سیل، گفت: باید از قبل در طراحی خانه ها و شهرها دقت کافی صورت گیرد و حتماً باید خانه ها در موقعیتی ساخته شوند که به هنگام وقوع سیل کمترین آسیب متوجه آنها باشد. بنابراین در مناطقی که امکان و احتمال سیل گیری یا انباشت آب (پس از وقوع سیل) وجود دارد، ساخت و ساز به هیچ روی منطقی نبوده و نیست و بخش بزرگی از خسارات اخیر ناشی از بی توجهی به این مهم است.

وی در سرانجام گفت: اجباری کردن بیمه آتش سوزی، زلزله و سیل یکی از کارآمدترین روش ها برای جلوگیری از ادامه این غفلت ها و رفتارهای غلط است زیرا هزینه سالانه بیمه (برای اماکنی که در معرض این مخاطرات هستند) یک بازدارنده بسیار مؤثر است.